Uništavanje žutih mrava

Zaključak

Leptospiroza je zarazno infektivno obolenje čiji je uzročnik bakterija iz roda Leptospira. Ova bolest spada u grupu zoonoza što znači da se prenosi sa životinja na ljude. Kao najveći nosioci ili rezervoari ove bolesti su glodari, po najviše pacovi miševi voluharice. Neretko ovu bolest prenose i divlje životinje kao što su: lisice, šakali, zečevi, jazavci. Uzročnika bolesti (leptospita) nabrojane životinje izlučuju u spoljašnju sredinu preko mokraće i čovek ili domace životinje se inficiraju putem hrane.

Leptospiroza  se česce javlja u vlažnim podrucjima, sa vlažnom klimom ili u priobalnim plavnim oblastima, duž velikih reka i  jezera. Vrlo česta pojava leptospiroze je u pirinčanim poljima gde ljudi provode duže vreme u plitkoj i toploj vodi koja je pogodna za razmnožavanje uzročnika bolesti (leptospita ). Navodi se da najčesće oboljevaju od bolesti leptospiroze osobe koje se profesionalno bave ribolovom i stočarstvom, kao i mesari i veterinari. Izvor bolesti može biti:  Zemlja, blato, mulj, fekalna voda. Prenos bolesti sa čoveka na čoveka  je vrlo redak.

Nakon infekcije nastupa period inkubacije, koji predstavlja period od unosa uzročnika neke bolesti do pojave prvih simptoma, u ovom slučaju taj period iznosi od jedne do dve nedelje. Prvi simtomi oboljenja su slični svim infektivnim bolestima kao što su opšta slabost,povišena telesna temperatura, smanjen ili odsutan apetit. Karakteristični simptomi su bolovi u mišicima i to u listovima i slabinama sto u velikoj meri može jasno ukazivati da se radi o leptospirozi. 

• Prva faza bolesti je septikemijski oblik kada bakterije slobodno borave u krvi bolesnika. Nakon ove faze nastupa period mirovanja kada telesna temperatura padne na normalu i nakon dva do tri dana ponovo raste što označava početak druge faze.
• Druga faza se karakterise upalom bubrega ili jetre. Javlja se glomerulonefritis. Leptospiroza je čest uzročnik trajne ili prolazne slabosti bubrega.

Dijagnoza leptospiroze se postavla na osnovu simptoma i krvne slike a najsigurnije je kada se izvrsi izolacija uzročnika iz krvi i likvora ili nalaženjem antitela.

Terapija se svodi na davanje antibiotika kao što su streptomicin ili antibiotici  iy grupe cefalosporina. Ishod lečenja zavisi od stadijuma, ali je oporavak dug. Kod težih oblika može nastati trajan otkaz bubrega pa i smrt.

Pošto su glodari veoma veliki rezervoari ovog infektivnog agensa rad na njihovom suzbijanu ili deratizacija ima veliki značaj jer se leptospiroza stavlja u prvi red bolesti čiji su vektori glodari.

Šta je trihineloza?

Kako se bolest prenosi?

Borba protiv trihineloze

Zika virus

Polemika oko koje se digla prašina u poslednje vreme i tema koja je uzburkala javnost oko zika virusa, stvorila je dosta nedoumica i pitanja na temu komaraca i načina prenosa ovog virusa, koji je uzročnik oboljenja mikrocefalije kod novorođenčadi. Komarci su vrlo česti prenosioci raznih zaraznih bolesti i zaraza što je već opšte poznato.

U slučaju zika virusa, reč je o tropskoj bolesti koja je karakteristična uglavnom za toplije krajeve pošto su prenosioci ili vektori ove bolesti isključivo komarci iz roda Aedes a vrsta Aedes aegypti koja živi u predelima tropske klime, nema bojazni o nekom masovnom širenju ovog virusa na prostorima gde mi živimo. Naše podneblje nije prirodno stanište ove vrste komaraca pa je put prenosa ovog virusa sveden na mogućnost statističke greške.

Kako se prenosi Zika virus?

Osobe koje putuju u delove sveta gde je ovaj virus prisutan mogu biti zaražene, ali širenje virusa po povratku je nemoguće jer se virus ne prenosi kontaktom sa zaraženom osobom. Komarac vrste Aedes albopictus je prenosilac bolesti Groznica zapadnog Nila i on je iz istog roda kao i prenosilac zika virusa i prisutan je u Evropi. Prisustvo prenosioca zika virusa nije potvrđeno na prostorima evropskog kontinenta.

Prenosilac groznice zapadnog Nila je širem auditorijumu poznat kao tigrasti komarac koji je donešen na ove prostore trgovinskom razmenom slučajno trgovačkim kontejnerima u kojima je bilo zaostale slatke vode.

Uništavanje komaraca

Ipak populacija ovog komarca u našim krajevima nije velika jer mu trebaju specifični uslovi za razvoj. Nije isključeno da će komarac prenosilac zika virusa stići istim načinom u naš deo Sveta ali i u tom slucaju mogućnost prenosa virusa bi bila zanemarljiva, jer je ipak reč o tipičnoj tropskoj zarazi.

Svakako kod nas se dezinsekciji i suzbijanju komaraca daje veliki značaj. Komarci se suzbijaju organizovano i sistematski na većim površinama koje obuhvataju vodotokove i stajaće vode kada se daje akcenat na preventivno suzbijanje larvenih oblika, a potom uništavanje ili dezinsekcija protiv odraslih formi metodama zaprašivanja iz vazduha i sa zemlje.

Komarci svoj biološki ciklus mogu da zaokruže i u vrlo malim količinama vode pri odgovarajućoj temperaturi. Te količine vode mogu da budu barice i zaostala voda po raznim sudovima, kišnica koja se skuplja oko objekata pa čak i voda u saksiji na terasi. Bitno je zato stalno u nasem okruženju isušivati ovakva mesta.

Ko sme raditi dezinsekciju?

Sistematskom dezinsekcijom se bave firme koje imaju zakonom propisane tehničke i kadrovske uslove, ali suzbijane komaraca mogu da sprovode i pojedinci preparatima koji su dostupni u prodavnicama široke potrošnje, uz pravilno poštovanje upustava koja na njima pišu.

Glodari izazivaju štetu na oranicama

Miševi i glodari spadaju u vrlo bitne štetočine kada je reč o poljoprivrednim površinama. Njihovo prisustvo u većem broju može izazvati velike materijalne štete time što se hrane usevima na poljima, samim tim dovode do uništavanja useva i smanjenja prinosa. 

Njihova brojnost na poljima vrlo često varira od godine do godine. Sušne godine smanjuju populaciju, a kišne godine utiču na veću brojnost. Bez obzira kolika je brojnost poljskih miševa treba dati značaj deratizaciji, jer se time suzbija njihovo dalje razmnožavanje i samim tim sistematski se uništavaju.

Deratizacija na poljoprivrednim površinama

Deratizaciju je najbolje sprovoditi u toku i neposredno posle jesenje setve strnih žita. Period nakon nicanja pšenice je najidealnije vreme za sistematsko suzbijanje štetočina. Za ovu svrhu najbolje je koristiti preparate koji kao supstrat imaju pšeničnu primamu (mamac) na bazi cinka. Ovi preparati imaju kratak period raspada pa u maloj meri mogu da nanesu uginuća sitne divljači, kao što su zečevi.

Kako se postiže najbolji efekat deratizacije?

Deratizaciju je najbolje izvoditi na otvorenim poljima obuhvaćenim što većim površinama. Vrši se tako što se zrnevlje pšenice ubacuje u rupe koje miševi kopaju radi skrovišta, nakon čega je potrebno zatvoriti rupu grumenom zemlje. Smanjenje populacije nakon tretmana može se očekivati već za nedelju dana. Posredstvom deratizacije poljskih miševa i glodara, dolazi se do smanjivanja štete na usevima strnih žita, smanjuje se njihov populacioni broj koji doprinosi da materijalne štete budu neprimetne.

Planirajte godišnju deratizaciju

Deratizacija na njivama kao mera suzbijana glodara i miševa trebala bi da bude u planu svake godine, kako na posedima malih, tako i velikih poljoprivrednih proizvođača.