Leptospiroza je zarazno infektivno obolenje čiji je uzročnik bakterija iz roda Leptospira. Ova bolest spada u grupu zoonoza što znači da se prenosi sa životinja na ljude. Kao najveći nosioci ili rezervoari ove bolesti su glodari, po najviše pacovi miševi voluharice. Neretko ovu bolest prenose i divlje životinje kao što su: lisice, šakali, zečevi, jazavci. Uzročnika bolesti (leptospita) nabrojane životinje izlučuju u spoljašnju sredinu preko mokraće i čovek ili domace životinje se inficiraju putem hrane.
Leptospiroza se česce javlja u vlažnim podrucjima, sa vlažnom klimom ili u priobalnim plavnim oblastima, duž velikih reka i jezera. Vrlo česta pojava leptospiroze je u pirinčanim poljima gde ljudi provode duže vreme u plitkoj i toploj vodi koja je pogodna za razmnožavanje uzročnika bolesti (leptospita ). Navodi se da najčesće oboljevaju od bolesti leptospiroze osobe koje se profesionalno bave ribolovom i stočarstvom, kao i mesari i veterinari. Izvor bolesti može biti: Zemlja, blato, mulj, fekalna voda. Prenos bolesti sa čoveka na čoveka je vrlo redak.
Nakon infekcije nastupa period inkubacije, koji predstavlja period od unosa uzročnika neke bolesti do pojave prvih simptoma, u ovom slučaju taj period iznosi od jedne do dve nedelje. Prvi simtomi oboljenja su slični svim infektivnim bolestima kao što su opšta slabost,povišena telesna temperatura, smanjen ili odsutan apetit. Karakteristični simptomi su bolovi u mišicima i to u listovima i slabinama sto u velikoj meri može jasno ukazivati da se radi o leptospirozi.
- Prva faza bolesti je septikemijski oblik kada bakterije slobodno borave u krvi bolesnika. Nakon ove faze nastupa period mirovanja kada telesna temperatura padne na normalu i nakon dva do tri dana ponovo raste što označava početak druge faze.
- Druga faza se karakterise upalom bubrega ili jetre. Javlja se glomerulonefritis. Leptospiroza je čest uzročnik trajne ili prolazne slabosti bubrega.
Dijagnoza leptospiroze se postavla na osnovu simptoma i krvne slike a najsigurnije je kada se izvrsi izolacija uzročnika iz krvi i likvora ili nalaženjem antitela.
Terapija se svodi na davanje antibiotika kao što su streptomicin ili antibiotici iy grupe cefalosporina. Ishod lečenja zavisi od stadijuma, ali je oporavak dug. Kod težih oblika može nastati trajan otkaz bubrega pa i smrt.
Pošto su glodari veoma veliki rezervoari ovog infektivnog agensa rad na njihovom suzbijanu ili deratizacija ima veliki značaj jer se leptospiroza stavlja u prvi red bolesti čiji su vektori glodari.
